जननी

* जननी *

उष:त्काली निजून उठलो 

नभ आभाळी आभाळी 

त्यातून घेई मन एक उंच भरारी ||१||

पग पालवीत पक्षिया 

खेळी मी पाही 

मी एकटा येथे कोणीच नाही ||२||

उगाच वात सुटला मधून 

झटकन पक्षी गेलीया  उडून 

 मग चित्त त्यासंगे धाव घेई

सोबतीने दृष्टी कुटेही जाई||३||

डोही वाडावले पहिले जेव्हा 

विजेरी तंत्रावरी ,

चटकन कोसळता  खाली 

गवसला प्राण जमिनीवरी ||४||

चिव चिव करे पिले त्यायसी 

पंतू माय आता निजायलेसी

तोच आली चिंता माझे मनी

कोण करे सांभाळ शिवाय जननी ||५||

परम ईश्वर

परम तुझी रूप 

परम आहे प्रार्थना 

तू आहे एकच 

करतो तुझी आराधना ||१||

अनेक रुपात पायी 

हा मानव तुला ईश्वरा 

कितीही असेल रूप 

तू आहे एकच खरा ||२||

दुख: दिले घातले 

जेव्हा जन्माला 

तूच कर निदान मुक्ती दे आम्हाला .||३||

भक्त रे झालो केव्हाच 

तुझ्या पायाशी जडलो मी

अर्पण तुला प्राण माझे 

हे भगवंता ||४||

परम मनी प्रथम 

श्री तुझा मान 

तूच विष्णू,ब्रम्हा,शिवा 

तुझ्यात सारेच अवधान ||५||